صنعت مُد کودکان

m04-2

طراحی مُد برای کودکان

وقتی صحبت از مد و صنعت فشن می شود خیلی چیزها به ذهنمان می رسد. از مانکن ها گرفته تا طراحان و برندها و جوانب دیگر اما در دنیای فشن کودکان بخش دیگه ای وجود دارد که از اهمیت ویژه ای برخورداراست. و سعی می شود بهترین و ظریف ترین طراحی ها رو برایش انجام بدهند. و توجه همگان به آن جلب می گردد. اهمیت به کودکان در جوامع غربی جایگاه ویژه ای دارد و این اهمیت به دنیای مد هم رسیده است. و برترین برندهای دنیا هرسال طرح های زیبا و شگفت انگیزی ارائه می دهند. که این امر  می تواند از جنبه های مختلفی مهم می باشد . یکی از این جنبه ها سخت بودن طراحی برای لباس کودکان به علت شرایط سنی و روحی آن ها  می باشد، پس باید طراح، دقت زیادی به این موضوع داشته باشد. و بتواند خودرا به دنیای کودکانه آنها نزدیک کند. استفاده از رنگهای شاد، استفاده از پارچه هایی که باعث اذیت و آزار کودکان نشود. و طرح هایی که کودک رو به لباس جذب کند بسیار در این کار مهم می باشد. نکته مهم دیگر این می باشد که دوخت لباس کودکان سخت تر از لباس بزرگسال است. طراح و دوزنده باید ظرافت خاصی در دوختن لباس کودکان به کار گیرند، لذا هر چقدر برندها این اصول و ظرافت را در طراحی و دوخت بیشتر به کار ببرند. نشان دهنده قدرت کاری آنها می باشد. در حیطه فشن یعنی دقت کردن در این بخش نشان دهنده جدیت کاری طراحان می باشد.

طراحی برای کودکان همیشه جذاب و پر از انرژیه

برندهای معروف دنیا مانند دولچه و گابانا و سالواتوره فرراگامو و دسکووارد وحتی روبرتو کاوالی و برندهای مطرح این صنعت با طراحی ها و کالکشنهایی برای کودکان قدرت خود رو به رخ هم می کشند و این رقابت در نتیجه به نفع مخاطب و خریداران است. لذا این امرمنجرگردیده است آژانس های مدلینگ در کنار بزرگسالان به آموزش مدل کودک و نوجوان بپردازند و این مسبب  سرمایه گذاری خوبی برای آنها در زمان حال و آینده می گردد. در حال حاضر شاید برای شما جالب باشد که بدانیدگاهی این مانکن های کوچک درآمدی روزانه بالغ بر چند هزار دلار دارند که درآمد خوبی هم برای مدل وهم برای آژانس می باشد . علت بالا بودن این درآمد بخاطر سختی های کار با کودکان می باشد. در کنار چهره شدن این مانکن ها از زمان کودکی و آموزش های اصولی به آنها باعث رشد و آمادگی یه مانکن حرفه ای می شود که از کنار اون باز هم آژانس ها درآمد خوبی کسب می کنند.

در خبرهای خبرگزاری‌های خارج از کشور، اخباری درباره شوی لباس کودکان، معروف‌ترین مدل‌های کودک و رقم‌های دستمزدشان می‌بینیم و می‌شنویم. اما شاید هیچ وقت به فکرمان نرسیده باشد که همان‌قدر که کودکانِ فال‌فروش و گل‌فروشِ سر چهارراه‌ها ممکن است خسته و تنها و عاصی باشند، این بچه‌ها هم کودکانی در خدمت کار و پول و تجارت هستند که ممکن است این شرایط، انتخاب و مطلوب آنان نباشد.

Girl-modمدلینگ کودک آن قدر رنگ و لعاب جذابی دارد که کسی گمان نمی‌کند در آن نشانه‌هایی از آزار کودکان وجود داشته باشد. منتها مدلینگ کودک هم یک نوع کسب و کار است. یعنی شما از کودک استفاده می‌کنید و بچه‌ها در خدمت فروش محصول قرار می‌گیرند. «آزیتا محمد کریمی» روان‌شناس کودک و نوجوان، به نکات مهم و قابل‌تاملی و مهمی در این باره اشاره می‌کند که همه پدر و مادرها باید بخوانند و بدانند:

کودکان‌کار براساس نیازمالی، به کار مشغول اند. اما کودکانی که مدل هستند، معمولا نیاز مالی ندارند. پس بر چه اساسی تن به کار می‌دهند؟

من بر این باورم مدلینگ کودک‌، کار شیک و به روزی است. اما کودکانِ مشغول در این حوزه، همان زحمتی را که کودکان‌کار می‌کشند، متحمل می‌شوند. مدلینگ کودک معمولاً در خانواده‌هایی که از رفاه نسبی برخوردارند، اتفاق می‌افتد. آن ها فارغ از دغدغه‌های عادی زندگی می‌توانند به این موضوع بپردازند؛ توجه به این مسئله که نیاز آن ها مالی نیست، روحی است و مبتنی بر یک سبک‌زندگی است ، امر بسیار مهمی برای داشتن جامعه ای سالم  است . این سبکی از زندگی است که تاکید می‌کند: «مرا ببین!». البته همیشه هم این‌گونه نیست. زیبایی بعضی از کودکان موجب می‌شود از سوی آژانس‌های تبلیغاتی برای مدلینگ انتخاب شوند. کودک‌آزاری در معنای عام در همه طبقات اتفاق می‌افتد که شکل و ظاهر آن در هر طبقه‌ای مختلف است.

نیاز به دیده شدن

اگر نیازی نباشد، در پی‌ آن رفتاری شکل نمی‌گیرد. وقتی ما بزرگ ترها، بچه‌ها را در معرض مدل شدن قرار می‌دهیم، به نظر می‌رسد آن چیزی را که خودمان نتوانسته ایم دریافت کنیم، می‌خواهیم از طریق بچه‌های خود به دست بیاوریم ‌. اگر از منظر روان‌شناسی بخواهیم این موضوع را بررسی کنیم  یعنی من دنبال برآورده کردن یک‌سری نیازهای اساسی هستم. نیازهای اساسی من شامل توجه، تعلق و تأثیرگذاری است که ممکن است به شکل‌های دیگری نتوانسته باشم آن ها را برآورده کنم و حالا به وسیله بچه‌ام می‌خواهم به این نیازها پاسخ دهم و این خود سوءاستفاده از کودک می باشد ، چه جنبه تجاری داشته باشد، چه نداشته باشد. بیشتر روانشناسان صنعت مدلینگ کودک را مساوی با کودک‌آزاری می‌دانند  کودک آزاری به این معنا می باشد که هرچیزی که آزادی کودک را  از او سلب کند و خود کودک حق انتخاب نداشته و فقط بخاطر خواسته های بزرگترشان تن  به  انجام آن کار بدهد.

وقتی کودک را با لباس و زیورآلات در معرض نمایش قرار می‌دهیم، چه آسیبی او را تهدید می‌کند؟

وقتی که یک کودک با یک نمایش، یک پوشش خاص و یک برند گران‌قیمت در معرض دید همگان قرار می‌گیرد، زیبایی و ارزش‌هایش در همین موارد خلاصه می‌شود. او فرصت پیدا نمی کند که منِ ارزشمند وجودش را پرورش دهد و آن را بشناسد . فقط می آموزد که اگر زیبا باشم و لباس‌های قشنگ ، شیک و گران قیمت بپوشم، مورد استقبال و تأیید قرار می‌گیرم و همین کافی است. ضمن این که از جامعه کودکان هم‌ سن خود جدا می‌گردد و این جدایی به خودی خود در آینده مشکل ساز برای او خواهد بود.

 

 مدلینگ برابر با حس اعتماد به نفس کاذب

کودک دچار یک خود بزرگ‌بینی کاذب می‌گردد. او همیشه عکس‌های روتوش شده شیک و مرتب از خودش می‌بیند. دریافت ذهنی او از خودش همین تصاویر خواهد بود. ولی واقعیت این طور نیست. آدمی در طول زمان قیافه‌های مختلفی پیدا می‌کند. ممکن است یک روز جوش بزند، یک روز ضربه‌ای به چهره‌اش بخورد، جای بخیه روی صورتش داشته باشد یا به سن بلوغ که برسد، دماغش بزرگ‌تر شود. در حقیقت این زیبایی کودکانه و بی‌نقص، همیشه نمی‌ماند. والدین این تصویر بی‌نقص بودن را به فرزند خود تحمیل می‌کنند. سپس ادراک خودش از جنسیت و هویتش چیزی می‌شود که مال خودش نیست و سپس در بلندمدت، با روبه‌رو شدن با واقعیت لطمه بسیار بزرگی به روحیه او خواهد خورد.

چنین کودکی در سن بلوغ، چگونه می‌تواند این واقعیت را بپذیرد؟

این طبیعی خواهد بود که یک نوجوان  در هنگام بلوغ با قیافه خودش مشکل داشته باشد و فعالیت به عنوان یک مدل ، این مشکل را بیشتر خواهد می‌کند و زمینه ساز  افسردگی برای او خواهد بود . از طرفی اعتیاد به تغییر چهره زیاد می‌شود و تلاش برای رسیدن به چهره ای ایده‌آل اوج می‌گیرد. با هر ابزاری می‌خواهیم همان تصویری که از کودکی برایمان مانده را حفظ کنیم، از طریق عمل جراحی یا آرایش . این پذیرفته نشدن  توسط خودک کودک بزرگ‌ترین آسیبی است که ما به کودک خود می‌زنیم. هم‌اکنون مدل‌های بزرگ سال نیز در معرض آسیب‌های مختلف قرار می گیرند. حالا ما کودک را از همان سنین کم در معرض این آسیب‌ها قرار می‌دهیم.

به نظرتان چطور می‌شود از این رفتارهای ناآگاهانه والدین جلوگیری کرد؟

پدر و مادرها باید به نیازها و خلأهای درونی خودشان واقف شوند و کنترل و مدیریتش کنند. باید یاد بگیریم فرزندمان را به درستی در مسیری قرار دهیم که فرایند انتخاب کردن درست را یاد بگیرد، آ نها باید حل مسئله را یاد بگیرند و خوب و بد یا فایده و ضرر را تشخیص بدهد. فرزندمان را مجبور نکنیم در یک قالب بزرگ شود. مدلینگ، هویت شخصی کودک را از او می‌گیرد. این هویت کسب شده نیست، بلکه قالب خورده می باشد

نوشتن دیدگاه
اسکرول به بالا